Het verhaal achter project ‘Aan de Stadsmuur’ in Q4
De afgelopen jaren is er volop gebouwd aan de Maaskade. Er is een compleet nieuw Maasfront verrezen waardoor het aanzicht van de binnenstad ingrijpend is gewijzigd. Vorige week werd het project ‘Aan de Stadsmuur’ feestelijk opgeleverd.
De moderne gebouwen zijn een knipoog naar de oude pakhuizen die hier ooit stonden. De naam ‘Aan de Stadsmuur’ verwijst naar de stadsommuring die in de 14e eeuw op deze plek werd gebouwd. Maar wat is er eigenlijk nog over van dit indrukwekkende middeleeuwse bouwwerk?
Sporen van het verleden
Bij nagenoeg ieder bouwproject in de binnenstad duiken sporen op van het verleden. Dit is ons erfgoed: de nalatenschap van generaties mensen die hier voor ons hebben gewoond en geleefd. Het is onze taak om daar zorgvuldig mee om te gaan. Uitgangspunt is behoud van deze sporen ter plekke. Als dat niet kan, dan moeten deze worden opgegraven en gedocumenteerd.
Bij de bouw van de nieuwe wijk Q4 in Venlo zijn veel sporen aangetroffen, met name uit de late middeleeuwen. Venlo was in die tijd een belangrijke handelsstad. In relatief korte tijd maakte Venlo een stormachtige ontwikkeling door; er werden op grote schaal stenen handelshuizen met enorme opslagkelders gebouwd. Na de officiële stadsverheffing in 1343 werd de jonge stad ommuurd met een forse stenen muur van wel twee kilometer lang en zo’n acht meter hoog. Voorafgaand aan de bouw van het project ‘Aan de Stadsmuur’ heeft archeologisch onderzoek plaatsgevonden en zijn restanten van deze 14e-eeuwse stadsmuur in het zicht gekomen. Er is besloten om die ter plekke te bewaren. Tijdens het leggen van onder meer de fundering van de nieuwe woningen is dan ook om de restanten heen gebouwd.
Nieuw stukje binnenstad
Moderniseren en tegelijkertijd het behouden van het verleden. Het zijn twee zaken die elkaar soms in de weg zitten. Op deze plek is gekozen voor de bouw van een nieuw stukje binnenstad. Belangrijk is dat de middeleeuwse stadsmuur daarbij niet is weggebroken, maar net zoals de afgelopen anderhalve eeuw in de ondergrond behouden is gebleven. Op die manier bewaren we toch wat er nog is en kunnen volgende generaties straks weer hun eigen keuzes maken.